چگونه CPU را ارتقا بدهیم؟

ارتقای CPU کامپیوتر

تعویض پردازشگر با مدل سریعتر یکی از موثرترین و مقرون بصرفه ترین آپدیتی است که می تواند در سیستم قدیمی انجام داد. در برخی مواردف عملکرد CPU را با هزینه نسبتا کم می تواند دوبرابر یا سه برابر کرد. متاسفانه، تمام سیستمها برای ارتقای پردازشگر گزینه خوبی نیستند. برای تشخیص اینکه کدام سیستم برای ارتقای سیستم مناسب است باید تحقیق رد. در اینجا به چندین عامل اشاره می شود:

نوع سوکت پردازشگر

نوع سوکت اولین موردی است که توسط مادربرد ایجاد می شود. مادربردهایی که از سوکت ۷۷۵ فعلی برای اینتل یا سوکت ۹۳۹ برای AMD استفاده می کنند از بهترین گزینه ارتقا هستند. مادربردهایی که از سوکت های قدیمی ۴۶۲ (A) یا ۷۵۴ برای AMD یا سوکت ۴۷۸ برای اینتل استفاده کرده نیز گزینه های پردازشگر کمتری را مطرح می کنند اما هنوز از گزینه های مناسب ارتقا هستند. مادربردهایی که از سوکت های بسیار قدیمی استفاده کرده مانند سوکت اینتل ۳۷۰، از گزینه های ضعیف ارتقا بوده زیرا پردازشگرهای کمی برای آنها در دسترس می باشند. مادربردهایی که از سوکت های مطلق ۷ و اولیه، شیار A یا شیار ۱ استفاده رده در واقع قابل اتقا نیستند. حتی اگر مولفه های موردنیاز برای ارتقای این سیستمهای مطلق پیدا شود، اما قیمت بالا بوده و حتی پس از ارتقا، سیستم بسیار کند خواهد شد.

مدل مادربرد و سطح بازبینی

از آنجایی که مادربرد دارای سوکت مناسبی است اما بدین معنا نیست که لزوما بتواند هر پردازشگری که از آن سوکت استفاه کرده قبول کند. قبل از ارتقا، سازگاری مادربرد با پردازشگر ارتقا باید تایید شود.

BIOS

مادربرد اغلب می تواند از پردازشگر بسیار سریعتری نسبت به آنچیزی که درحال حاضر نصب شده است پشتیبانی کند اما به ارتقای BIOS نیز نیاز است. قبل از ارتقا، وب سایت مادربرد را برای یافتن آخرین اپدیت BIOS موجود برای آن مادربرد چک کنید. BIOS نکاتی را ارائه کرده که تشخیص می دهد کدامیک از ورژن BIOS از پردازشگری که باید نصب شود پشتیبانی می کند.

خنک کننده CPU

نصب پردازشگر جدید معمولا مستلزم نصب خنک کننده جدید CPU است. خنک کننده قدیمی ممکن است مجهز به پردازشگر جدید باشد اما سریعتر از پردازشگر جدید خنک نمی شود. پردازشگر کوچک با خنک کننده CPU موجود مناسب است.

حافظه

اگر حافظه فعلی PC3200 یا DDR2 نصب شده است، در اینصورت پردازشگر جدید احتمالا با آن کار می کند. اگر حافظه آهسته ای نصب شده باشد، مانند PC160، PC2100 یا PC2700 DDR-SDRAM، در اینصورت ممکن است حافظه و پردازشگر تعویض شوند. بعضی از مادربردها از عملیات حافظه غیرهمگام استفاده می کنند که گفته می شود آنها حافظه را با سرعت آهسته تر از باس حافظه پردازشگر اجرا می کنند. حتی اگر این چنین مادربردی موجود باشد، استفاده از حافظه آهسته تر از پردازشگر به منظور کاهش عملکرد پردازشگر مطرح می شود که دلیل کلی برای ارتقای پردازشگر می باشد.

منبع برق

منبع برق در بسیاری از سیستم های قدیمی گسترده بوده، و سیستم های مصرفی برای کار کردن قطعاتی که در اصل نصب شده اند کافی می باشند. معمولا پردازشگرهای سریعتر از برق بیشتری مصرف کرده، بنابراین ممکن است که نصب پردازشگر سریعتر مستلزم منصب منبع برق با ظرفیت بالا باشد. تعویض منبع برق با عنوان بخشی از ارتقا باید بررسی شود. اگر منبع برق فعلی از برند خوبی بوده و ظرفیت بالایی داشته باشد، و اگر پردازشگر جدید وات بسیار زیادی را نسبت به اصل خود مصرف نکند، در اینصورت احتمالا باید از منبع برق قدیمی استفاده نمود. بعبارت دیگر، اگر سیستم راه اندازی نشده و یا پس از ارتقای پردازشگر خراب شود، نشانه خوبی است که منبع برق باید تعویض شود.

شناسایی پردازشگر فعلی

گاهی اوقات باید CPU ناشناخته شناسایی شود و یا حداقل جزئیات آن را تشخیص داد. اگر CPU نصب نشده، می توان آن را با بررسی علائم روی سطح آن شناسایی نمود و این علائم را با اطلاعات شناسایی منتشر شده در وب سایت سازنده مقایسه کرد. برای مثال، شکل ۷-۵ علائم پردازشگر را نشان داده که اینتل برای شناسایی پنتیوم D سوکت ۷۷۵ و پردازشگرهای ویرایش اضافی پنتیوم استفاده می کند. AMD از علائم مشابه استفاده کرده و آنها را در وب سایت خود منتشر می کند.

اغلب اوقات، شکل ۷-۵ باید شناسایی شود. علائم پردازشگر پنتیوم D اینتل شامل نصب پردازشگر است. آسانترین راه اینست که از ویرایش خانگی اورست، ساندرا SiSoft یا ابزار تشخیص عمومی استفاده نمود. شکل ۸-۵ ویرایش خانگی اورست را برای شناسایی پردازشگر نصب شده با عنوان سمپرون +۲۸۰۰ AMD نشان می دهد. علاوه بر نام و مدل پردازشگر، این ابزارها سایر اطلاعات مهم مانند نام و مرحله هسته CPU، اندازه حافظه پنهان و نوع بسته را نیز ارائه می دهند.

انتخاب پردازشگر جایگزین

نوع سوکت، سازگاری مادربرد و سایر عوامل باعث محدود شدن طیفی از پردازشگرهای مناسب ارتقا یافته می شود. حتی با این محدودیتها، حداقل چندین و دهها پردازشگر وجود دارد که باید از بین آنها انتخاب نمود از راهنمایی های زیر باید برای بهترین انتخاب استفاده کرد:

درنظر گرفتن قیمت کلی در قبال ارزش سیستم

اگر پردازشگر ۵۰ دلاری در سیستم قدیمی بدون هیچ ارتقایی وجود داشته باشد، در اینصورت باید ابتدا حافظه، منبع برق و یا سایر قطعات سیستم را ارتقا داد که ممکن است سیستم قدیمی با وظایف درخواستی کمتری مواجه شده و سیستم جدید کاملا ایجاد شود. برعکس، اگر سیستم بسیار جدید ارتقا یابد، در اینصورت ممکن است هزینه زیادی برای ارتقای آن پرداخت تا سیستم به سطح عملکرد فعلی برسد.

درنظر گرفتن قیمت

برای مثال، شما ممکن است چندین مدل سمپرون یا سلرون با قیمتی از ۶۰ تا ۱۳۰ دلار داشته باشید. اگر حتی این کندترین و گرانترین پردازشگرها به ارتقای عملکرد قابل توجهی در پردازشگر اصلی اشاره کنند، احتمالا هر چیز دیگری نسبت به کندترین مدل ارتقا درک می شود. در اینصورت باید عملکرد اضافی توجه نمود.

درنظر گرفتن مصرف برق

هرچه اختلاف بین مصرف برق پردازشگرهای قدیمی و جدید کمتر باشد، آسانتر ارتقا می شوند. برای مثال، اگر مادربرد سوکت ۷۵۴ درحال ارتقا است، ممکن است یک گزینه بین سمپرون ۶۲W و آلتون ۶۴ ۱۱۰W وجود داشته باشد. در خصوص عملکرد بالای آلتون ۶۴ نیز ممکن است مسائل منبع برق و خنک سازی مطرح شود.